Emma’nın bir iki saat evden çıkması tuhaf bir durum değildi. Genellikle evin arkasındaki alanda oyun oynamaya giderdi. Fakat daha önce hiç üst üste her akşam çıktığı olmamıştı. Bu yüzden Tom endişelenmeye başladı…
Kızına sorduğunda Emma her zaman verecek akıllıca bir cevap buluyordu. Bu babasını değil onu ilgilendirirdi!
Ama Tom’un öğrenmeye hakkı vardı… Kızı her akşam nereye gidiyordu!?
Görünen o ki, bu sorunun cevabını kesinlikle kızından alamayacaktı, bu yüzden durumu kendi başına araştırmaya karar verdi.
5. gün Emma yemekten sonra tekrar evden çıktığında, Tom onun odasını aramak için tam olarak 1 saati olduğunu biliyordu. Gerçeği ortaya çıkarmaya kararlıydı!
Hızla yukarı çıkıp tüm çekmeceleri karıştırmaya başladı. Kıyafetler ve oyuncaklar odanın her yerine dağılmıştı… Fakat Tom hiç bir şey bulamadı.
Ta ki kızının yastığının altındaki beyaz kağıt parçasını görene kadar…
Görünen o ki, bu sorunun cevabını kesinlikle kızından alamayacaktı, bu yüzden durumu kendi başına araştırmaya karar verdi.
5. gün Emma yemekten sonra tekrar evden çıktığında, Tom onun odasını aramak için tam olarak 1 saati olduğunu biliyordu. Gerçeği ortaya çıkarmaya kararlıydı!
Hızla yukarı çıkıp tüm çekmeceleri karıştırmaya başladı. Kıyafetler ve oyuncaklar odanın her yerine dağılmıştı… Fakat Tom hiç bir şey bulamadı.
Ta ki kızının yastığının altındaki beyaz kağıt parçasını görene kadar.
6. gün Tom hazırdı. Sabırsızlıkla kapısını aralık bıraktığı hobi odasında bekliyordu. Bu şekilde Emma’ya fark ettirmeden onu gözetleyebilecekti.
“Şimdi çıkarsa onu arkadan takip ederim” diyerek sesli düşünürken buldu kendini.
Saat 6’yı gösteriyordu. Belli ki kafasındaki düşünceler dikkatini dağıtmıştı çünkü kızı görünürde yoktu…
Tom tam zamanında arka kapıya koşmuştu… Çünkü Emma evlerinin arkasındaki ormanlık alanda neredeyse gözden kaybolmak üzereydi.
Tom ormanın kıyısına vardığında Emma çoktan gözden kaybolmuştu, neyse ki notta yazan evi çok iyi biliyordu, bu yüzden kızına yetişmek hiç de zor olmadı.
Tom’un ailesiyle birlikte yaşadığı 5 hektarlık arazi yaklaşık 100 yıldır onun ailesine aitti ve bu gizemli evde eskiden büyük annesi ve büyük babası yaşıyordu.
50 yılı aşkın bir süredir evde oturan yoktu, fakat Tom eve vardığında hayatının en d-ehşet verici anını yaşadı…
Balkonda bekleyen biri vardı!
Tom, evin yakınındaki bir ağacın arkasında saklanıp kızını beklemeye karar verdi. “Emma burada ne yapıyor?” diye iyice meraklanmıştı endişeli baba.
Uzun süre beklemesine gerek kalmadı çünkü birkaç dakika sonra Emma arazinin diğer tarafında belirdi.
Yumruğuyla kapıyı sert bir şekilde tıklattı ve balkondaki gizemli kişi gözden kayboldu.
Kapı açıldı ve Emma içeri girdi…
Kimdi bu gizemli kişi? Bu evde ne yapıyorlardı? Daha da önemlisi… Emma ile ne işi vardı!?
Tom hızlı davrandı. Anahtarı vardı ve arka kapıyı mümkün olduğunca sessiz bir şekilde açtı.
Yavaş ve emin adımlarla, kızının bir yabancıyla konuştuğunu duyduğu odaya girdi. Bu kesinlikle bir kadının sesiydi…
Tom kapıya yaslanarak durumu anlamak için içeriyi gözetlemeye çalıştı.
Görünüşe göre içeridekiler meşguldüler. Tom sadece kızına ve bu gizemli kadına ait olamayacak birçok ayak sesi duydu…
Ardından Emma birden kapıyı açtı!
Kızı odadan çıkmadan hemen önce Tom binanın köşesine gizlendi. Kız gizemli evden çıktı, Tom onun muhtemelen evlerine döndüğünü düşündü.
O an kızını takip edebilirdi ama önce bu kadını kızı için bu kadar özel yapan şeyin ne olduğunu öğrenmesi gerekiyordu. Kimdi bu kadın?
Kapıyı açtı ve odada gördükleri karşısında irkildi…
Odada 20’den fazla köpek vardı, köşede ise aradığı kadın oturuyordu!
“BURADA NELER OLUYOR?!”
Kadın korkmuş görünüyordu, kaçmaya çalıştı ama Tom onu durdurdu.
“Burada ne aradığını ve kızımla neden her akşam gizlice görüştüğünü bana söyleyeceksin!”
Şaşırmış olan kadın gözyaşlarına boğuldu ve yeniden sandalyesine oturdu. Derin bir nefes alıp yürek burkan hikayesini Tom’a anlattı.
“Karım ve ben bunu daha önceden fark etseydik, hemen müdahale ederdik”, diye anlattı Tom daha sonra basına.
Kadın oldukça yaşlıydı ve yıllar içerisinde tüm arkadaşlarının ve ailesinin ölümüne tanık olmuştu. Yapayalnızdı, Emma’nın okuluna yakın bir huzurevinde yaşıyordu.
“Yapayalnız kalmıştım,” dedi yaşlı kadın Tom’a. 80. yaş gününden hemen sonra daha fazla dayanamamıştı.
“Huzurevinden kaçmaya karar verdim ama kimse öğrenmemeliydi çünkü beni yeniden oraya gönderirlerdi.”
Kadın bir yıldan fazla süre sokak köpekleriyle birlikte sokaklarda yaşamıştı. Yetersiz beslenmişti ama ardından küçük Emma ile tanışmıştı…
Köpekler artık sahip olduğum tek ailemdi ama kısa süre içinde bir sürü yavruları oldu.”
Bir süre sonra yaşlı kadın ve köpekleri için hayatta kalmak gitgide zorlaştı, artık sona yaklaşıyordu. Ta ki Emma okul teneffüsünde bu özel kadınla tanışana kadar.
Emma ona arazilerindeki evden bahsetti ve orada kimsenin haberi olmadan güvenli bir şekilde yaşayabileceğini söyledi.
Burada bir aydır yaşıyorum,” dedi yaşlı kadın Tom’a. “Ama kısa sürede yiyeceğim bitti çünkü tüm hayvanlarımla paylaşmak zorundaydım.”
“Ama ardından tatlı kızın Emma bana tekrar yardım etmeye karar verdi!”
Geçen hafta, Emma her gün yaşlı kadının ve köpeklerin ziyaretine gelmişti. Köpeklerle oynamış ve iyi olup olmadıklarını sormuştu.
