BELEDİYE BAŞKANI ÖZ KIZINA EVLİLİK TEKLİFİNDE BULUNDUĞUNDAN HABERSİZDİ
Bununla yetinmeyip kendisine inşaat işçisi eşini kanserden kaybetmiş ve yardım için sığınan genç dul bir bayana göz koydu. İslami kurallara göre dört eşten fazlasını alamayacağı için eşlerinden birini boşaması gerekiyordu. Dul kadının tek şartı vardı: Resmi nikâh kıyılması. İnsani bütün duygularını nefsi için köreltmiş başkan buna hayır diyemedi. İlk eşine durumu anlattı. Ondan olan erkek çocuğu vermeyeceğini, kız çocuğunu verebileceğini söyleyerek bu işi bitirdi.
Başkanın ilk eşi oğlunun uykuda olduğu bir şafak vaktini seçti ayrılmak için. Uyandırmadan defalarca öptü, kokladı gözyaşlarını içine akıttı. Küçük kız annesinin yaşadıklarını hem ortak oldu hem destek çıktı. Gün ağarmadan yola koyulurken küçük kız bir gün babasından intikam alacağına yemin etti.
O kız büyüdü. Okudu. Hâkim oldu. Nihayet ataması gerçekleşti. Hem de babasının demir attığı ilçe başkanlığının olduğu şehre. Babasının teamüller gereği “hayırlı olsun”a geleceğini biliyordu. Yıllarca arayıp sormayan babasına herkesin huzurunda kinini haykıracak, onu küçük düşürecekti.
