Selçuk yeni evlenmiştir. Kapı çalar. Selçuğun eşi kapıyı açar. Gelen Selçuk’un babasıdır. Gelini tarafından içeri buyur edilen adam içeri girer ve baş köşeye oturur. Babasını karşısında gören Selçuk, şaşkınlık ve merak karışımı bir bakışla
‘hoş geldin baba’ der.



-Hoşbulduk oğlum.
Oturmadan bana bir beyaz kağıt ile bir silgi getir. Der.
-Kağıt, kalem mi? Ne yapacaksın ki?
-Getir sen, anlatacağım. Der gözlerini kırparak… Olan bitene anlam veremeyen Selçuk, önce eşine sonra babasına baktı ve koşar adımlarla babasının istediklerini getirmek üzere odayı terk etti. Odada sessizlik hakimdi.
Sessizliği Selçuk ‘getirdim’ demesi bozmuştu.