Mezarcının anlattığı tüyleri diken diken etti

NE ŞANSLI BİR KADINMIŞ
“İnsan ölüye şanslı der mi yaşamak varken. Dedim bir kere. O kadar nurlu bir hayata tanıklık yapınca,” diye durmadan anlatıyor mezarcı. Su misali aktıkça bala dönüşüyor sözleri. Tebessüm kaplıyor yüzünü. Devam ediyor mezarcı, “Fakir fukaraya boş çevirmez, hayvanları korur kollar, aç bırakmazmış.” Dinledikçe hak vermemek elde değil.




MEZARLIK ÜSTÜNE MEZARLIK
Zincirlikuyu Mezarlığı’nda yer kalmayınca yeniden yer açmak için eski yatanlara da zarar vermeden kazı yapanlardan biri olan İsmet Dedeoğlu bu işe bir yakınının telkiniyle başladığını dört çocuk babası olduğunu bu ilginç olayın ilk defa başına geldiğini anlatıyordu. Kırk beş yaşında başladığını da ilave ediyor. Şaşkınlığı yüzünden hiç eksik olmadan.




ALIŞSAK DA BİZİM DE DUYGULARIMIZ VAR
Şaşkınlığına duygu karışıyor sonrasında İsmet Dedeoğlu’nun. Sesi titreyerek devam ediyor. “Ölen çocuk ve gençlerden etkileniyoruz. Çoğu zaman ağlayanlarla ağladığımız oluyor. Vefat eden çocuk olunca annesi babası ağlıyor, insan ister istemez üzülüyor. Akşam eve gidince de etkisinde kalıyoruz. Mezarı kazmanın manevi bir gücü var sanırım. Neticede her canlı her nefis ölümü tadacaktır. Taş da olsa toprak da olsa anlamıyorsunuz kazarken. Bakıyorsunuz, mezar bitmiş. Sanırım bu şekilde beş yüz civarında mezar kazmışımdır.”