Münir Özkul’u anlattı

Al-kol Münir’in kendi problemiydi, başkasına zararı yoktu
-Büyük bir alkol problemi olduğu biliniyor. Evlilik sürecinde hiç mi sizi üzmedi?
Asla incitmedi, yaralamadı. Alkol onun problemiydi. Başkasına zararı yoktu. Bununla kendi mücadele ediyordu. Tatillerde kendini kapatıp hastaneye yattı, tedavi de gördü ama alkol yüzünden bir kez olsun tiyatro perdesini kapatmadı. Sahneye bir kez bile sarhoş çıkmadı. Bunlar çok kıymetli.
-Hiç sitem etmediniz mi Münir Bey’e hastanelere giderken?
Neden edeyim? Ses tonunu bir gün olsun yükseltmedi, dövmedi, sövmedi. Benim için değil onun için zordu. Hastanelerde yatan oydu. Tam üç ay yattı. Çapa’dan İstiklal Caddesi’ne hep yürürdüm. Malum paramız yok. Ama hiç zoruma gitmezdi. Spor olarak düşünürdüm. Münir’le yokluğu bile keyifli hale getirirdik. Çalışmayınca paramız olmaz bizim, tiyatrocuyuz. Oyuncuyuz diye paramız var sanırlardı.
-Unutamadığınız bir anı var mı?




Kurtuluş’ta küçücük bir evde oturuyorduk. İmkanlarımız da feci kısıtlıydı. Sonra ben sokakta bir köpek buldum, kendi boğazımızı zor doyururken, onu da ailemize dahil ettim. (Gülüyor) Üst kattan bir komşu köpeğe ciğer parçaları getirdi. O an “Acaba bu ciğerleri köpeğe mi versek yoksa pişirsek yesek mi” diye düşündüm. (Gözleri doluyor) Sonra vicdanımız ağır bastı. Bizim yememiz namuslu gelmedi. Köpeğe yedirdik. Biz aç kaldık ama köpeğimizi doyurduk. Biz imkansızlıklar içinde mutluyduk.