Çantasındaki kolonyayı avucuna döküp yaşlı kadına koklatmıştı sonra. Bileklerini ovdu uzun uzun. Dakikalar sonra kendine gelmişti kadın.
Bu hayatta kimi kimsesi olmadığını söylemişti o anki ruh haliyle.Bitkin ve öyle çaresis hissediyordu ki.Hasta ve çaresiz olduğunu söylediğinde bu durum okadar dokunmuştuki Selvi’nin yüreğine… Cebinden yaşlı kadının kimliğini çıkardı. Ve, -“Dün evimde düşmüş çantanızdan teyzecim.Kimliğinizi getirdim size. Hem siz hiç üzülmeyin olurmu. Ben sizi hergün yoklarım.Nolmuş kimseniz yoksa. Ben duydumya dediklerinizi… Ben varım. Gelirim evinize emin olun-” dediğinde yine ekşitmişti yüzünü Sıdıka hanım. Komşularının dahi onu neden sevmediğini belli eder bir laf söyledi sonra genç kıza…
-” Hadi hadi. Derdimizi anlattık diye, sırnaşıp, yolunacak kaz belleme beni. Bu devirde insan menfaatsiz dostluk dahi yapmaz. Benden çıkarın olacağını sanıyorsan yanılırsın. Beş kuruş vermem habarın ola-” demişti ses tonunu yükselterek…
Selvi ise tüm içtenliğiyle gülümsedi yine kadına.
-” Rahmetli anacığım derdiki. İnsanlara gülümse. Bir gülümsemeyle gönüllerinden neler neler koparırsın.Heç para istemem teyze. Yüzünüzü güldüreyim yeter-“demişti. Sonrada hergün geleceğini söyleyip evine gitmek üzere yola koyulmuştu. Sıdıka hanım ise” acaba bu kızın aklından zorumu var?”diye kendi kendine söylenmişti genç kızın arkasından…
Ve Selvi tıpkı söz verdiği gibi hergün geldi Sıdıka hanım’ın evine. Genç kız omuzunda asılı, sattığı selpak ve çakmak kutusuyla kapıda göründüğünde içi giderdi Sıdıka hanım’ın. Bir insan nasıl bu kadar içtenlikle gülümserdi ki? Menfafati olmadan nasıl bukadar iyilik yapabilirdi?Nasıl bukadar temiz kalpli olabilirdi? Selvi nin özelliğiydi tüm bunlar. Hepsinide yapabiliyordu.
Yaşlı kadınla konuşurken cevizi çok sevdiğini öğrenmişti bir gün. Komşusundan izin alıp ceviz toplamış sonra bahçesinden. Sonrada elleriyle yeşil kabuklarını soyup, cevizleri Sıdıka hanıma getirince,genç kızın ceviz kabukları soymaktan kapkara olan ellerini öpmek gelmişti içinden… Ama insanların yaptıklarından, çektiği acılardan, gördüğü hayırsızlıklardan olsa gerek, o katı tavrını hiç bozmadı.Yüreğine akıttı mutluluk gözyaşlarını.
