“Sesimin güzelliği gidip çaldığımız düğünlerde insanların beğenmesi ve tarlada kendi kendime şarkı söylememle ortaya çıktı. İlkokulda öğretmenim Fikret Ayhan Öztekin ‘Bu çocuk şarkıları çok duygulu söylüyor’ deyip müsamerelerde kendi parasıyla elbise diktirip bana şarkı söyletirdi. Ben sesimin güzel olduğunu her yerde ispatlamıştım.”
PAVYONA ÇIKAN KÜLKEDİSİ GİBİYDİM
İzmir’de bir pavyona temizliğe giden Tüdanya, burada hayatının değişmesine neden olacak teklifi alıyor:
“Pavyona temizliğe giderdim. Sanatçılar gündüzleri sazlarıyla provalara gelirdi, onları dinlerdim. Patron Cengiz Özşeker içeri girerken her gün hepimize selam verirdi. Bir gün ‘Dönülmez Akşamın Ufkundayız’ı söylerken patron duydu beni. ‘Gel bakalım’ diyerek benim sahneye çıkmamı istedi.”
Tüdanya, ilk kez sahneye New York Gazinosu’nda çıkıyor:
“Kibariye, Bergen ve ben çıkıyorduk. İlk sıra bendeydi. 1 ay her gün sahne aldım. O his tarif edilemez. Sahnede 20 şarkı söylüyordum. Sazlar, çelenkler, çok güzel elbiseler ve ben Tüdanya olmuştum. Külkedisi gibiydim… O dönem pavyonlar çok namusluydu. Sevgi, saygı vardı. İnsanlar müzik dinlemeye geliyordu. Arabeski yükselten bizlerdik. Hayatlarımıza bakın… Anlatmadığım, anlatamadığım o kadar çok şey var ki… Bu hayatları yaşayan bir sürü insan var. Seyircinin kötü hiçbir beklentisi yoktu bizden. İsteyen peçeteye şarkısını yazar, garsona verirdi. En çok istenen şarkım da ‘Seni Sevmeyen Ölsün’dü.”
