“Ya morfinin tesiriyle vefata uykuda yakalanır ve son nefeste “Muhammed” diyemezsem? İşte Serap, böyle bir hanımdı. Bu arada benden istihareye yatmamı ve eğer bir kaç gün daha ömrü varsa , son günü uyanık kalacak şekilde morfin yaptırılmasını rica etti. Ben hiç adetim olmadığı halde cuma gününe rastlayan o gece istihareye yattım ve Serap’ın acizliği hürmetine sandığım salı gününe kadar yaşayacağına dair işaret sezdim.
Ertesi Gün O’na:
-“Hiç korkma!” dedim. “İğneyi vurdurabilirsin”
Ve Serap bir veda niteliği taşıyan bu görüşmemizde son sorusunu da sordu:
-Doktor Bey…Azrail Bana Nasıl Görünecek?
-“Kızım,” dedim. “O bir melek değil mi? Hiç merak etme, sana yakışıklı bir prens gibi gelecektir.”
Salı günü Serap’ın ağırlaştığı haberini alınca hemen eve gittim. Ancak vefatına yetişememiştim. Ailesi tam manasıyla perişandı. Sadece kendisine uzun müddet bakan dindar bir hanım akrabası ayaktaydı ve beni görünce yanıma gelerek: “Doktor bey, biliyor musunuz, bu evde biraz önce bir mucize yaşandı!” dedi ve devam etti: Serap, 1 saat kadar önce oksijen cihazını attı ve “yataktan kalkması imkansız” denmesine rağmen kalkarak abdest aldı, 2 rekat namaz kıldı. Bütün ev halkı hayretten donup kaldık. Ve kelime-i Şehadet getirerek vefat etmeden biraz önce de: “Doktor bey’e söyleyin, dedi. Azrail, O’nun söylediğinden de güzelmiş!..” Bu güzel hatırayı bizlere kazandıran güzel insan Dr. Haluk Nurbaki yi de burada rahmetle minnet ile anıyoruz…
